Factors Affecting Design of Liner Thickness for Landfill Waste

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาโปรแกรมสเปรดชีตไมโครซอฟท์เอ็กซ์เซลสำหรับออกแบบความหนาชั้นกันซึมประเภทดินเหนียวบดอัดชนิดที่มีความเป็นพลาสติกต่ำ (CL) ที่เหมาะสมสำหรับการป้องกันการซึมผ่านของสารละลายโลหะหนักประเภทตะกั่วในพื้นที่ฝังกลบขยะสู่แหล่งน้ำใต้ดินและแหล่งน้ำธรรมชาติ ความหนาที่ออกแบบจะสามารถระบุให้เหมาะสมกับอายุการใช้งาน 100 ปี และศึกษาเปรียบเทียบค่าพารามิเตอร์ที่มีความเกี่ยวข้องกับการออกแบบความหนาของชั้นกันซึม ได้แก่ ค่าสัมประสิทธิ์การแพร่ของตัวกลาง (D) ที่แตกต่างกันในช่วง 5.00×10-6-1.00×10-8 ตารางเซนติเมตรต่อวินาที ค่าสัมประสิทธิ์การซึมผ่าน (k) ที่แตกต่างกันในช่วง 1.00×10-7-1.00×10-9 เซนติเมตรต่อวินาที ค่าความพรุนของดิน (n) ที่แตกต่างกันในช่วง 0.20–0.60 และค่าตัวประกอบความหน่วง (R) ที่แตกต่างกันในช่วง 35–140 ผลจากการศึกษาพบว่าดินเหนียวที่มีความหนาตั้งแต่ 17 เซนติเมตรขึ้นไป สามารถป้องกันการซึมผ่านของสารละลายโลหะหนักประเภทตะกั่วในพื้นที่ฝังกลบขยะสู่แหล่งน้ำใต้ดินและแหล่งน้ำธรรมชาติสำหรับอายุการใช้งาน 100 ปีได้ ค่าสัมประสิทธิ์การแพร่ของตัวกลางกับค่าสัมประสิทธิ์การซึมผ่านจะแปรผันตรงกับการออกแบบค่าความหนาของชั้นกันซึม ซึ่งแตกต่างจากค่าตัวประกอบความหน่วงกับค่าความพรุนของดินจะแปรผกผันกับการออกแบบค่าความหนาของชั้นกันซึม นอกจากนี้ เมื่อมีการออกแบบความหนาชั้นกันซึมดินเหนียวบดอัด ตามมาตรฐานกรมควบคุมมลพิษ (2554) ที่ความหนา 60 เซนติเมตร จะสามารถป้องกันสารโลหะหนักประเภทตะกั่ว (Pb2+) สำหรับอายุการใช้งาน 1,080 ปี