Page Header

วิถีการปรับตัวสู่การเป็นองค์กรธุรกิจอุตสาหกรรมที่ปราดเปรียวในยุคเศรษฐกิจผกผัน
Transformation Pathway towards an Agile Industrial Business Organization in the Era of Economic Disruption

Thidarat Ariyaprasert

Abstract


บทความนี้เป็นรายงานการศึกษาวิจัยเชิงคุณภาพจากการศึกษาเอกสาร ตาราและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง (Documentary Review) และการสนทนากลุ่มผู้ทรงคุณวุฒิ (Focus group) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางในการบริหารจัดการองค์กรให้มีความปราดเปรียวเกิดความคล่องตัวในการปรับตัวและปรับเปลี่ยนในยุคเศรษฐกิจพลิกผัน ในยุคที่ดิจิทัลมีอิทธิพลต่อความมั่นคงขององค์กร จากการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา (Content analysis) ผลการศึกษาพบ 3 ปัจจัยที่สาคัญซึ่งเป็นรูปแบบของการพัฒนาวิถีการปรับตัวสู่การเป็นองค์กรที่ปราดเปรียว ได้แก่ 1. ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมองค์กรที่ส่งผลต่อความไม่แน่นอน และความคลุมเครือขององค์กร (Organizational environment toward Uncertainty and Ambiguity) ประกอบด้วย 1) ด้านสภาพแวดล้อมภายนอก (External Environment) 1.1) บริบทของกลุ่มอุตสาหกรรมและธุรกิจ (Industrial and business context) 1.2) โครงสร้างทางการเงินและผู้ถือหุ้น (Financial and ownership structure) 1.3) ตาแหน่งเชิงแข่งขันในตลาด (Market competitive position) 1.4) ความแข็งแกร่งของผลิตภัณฑ์หรือตราผลิตภัณฑ์ (Brand values) และ 1.5) ประสิทธิภาพในอดีต (Past effective performance) 2) ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมภายใน (Internal environment) ประกอบด้วย 2.1) วัฒนธรรมองค์กร (Organizational culture) 2.2) ทัศนคติในการบริหารความเสี่ยง (Risk management attitude) 2.3) การรับรู้สมรรถภาพของการเสริมอ านาจ (Perception of power support) และ 2.4) ภาวะผู้นำ (Leadership) 2. ปัจจัยด้านเสถียรภาพขององค์กรและความยืดหยุ่น (Sustainable and Flexibility) ได้แก่ 1) การเคลื่อนไหวปรับเปลี่ยนเร็ว (Mobility) 2) การมอบอานาจ (Empowerment) และ 3) การตัดสินใจ (Decision making) 3. ปัจจัยด้านคุณลักษณะผู้นาการขับเคลื่อนแบบปราดเปรียว (Agile Leader Characteristics) ได้แก่ 1) การตระหนักรู้รอบ (Holistic awareness) 2) การแสวงหาข้อมูลเพื่อการตัดสินใจ (Data acquisition for decision making) และ 3) การลงมือปฏิบัติการแบบเชิงรุก (Active operation)

This article is a report of a qualitative research study from documentary reviews and in-depth interviews with the group of experts. The main objective was to examine a guideline model for organizational management to become agile, with adaptability and flexibility to changing circumstances in the age of economic disruption. This is the era when digital technology seems to have an influence on security, safety and stability of companies and organizations. The content analysis revealed 3 key factors affecting an approach to achieve organizational agility, namely, Factor 1: Organizational Environment toward Uncertainty and Ambiguity, consisting of 2 sub-elements: 1. External environment including 1.1) Industrial and business context, 1.2) Financial and ownership structure, 1.3) Market competitive position, 1.4) Brand values and 1.5) Past effective performance. 2. Internal environment, comprising 2.1) Organizational culture, 2.2) Risk management attitude, 2.3) Perception of power support, and 2.4) Leadership. Factor 2: Sustainable and Flexibility factor with 3 sub-factors: 2.1) Mobility, 2.2) Empowerment and 2.3) Decision making. Factor 3: Agile Leader Characteristics constitutes 3 sub-factors: 3.1) Holistic awareness, 3.2) Data acquisition for decision making, and 3.3) Active operation.


Keywords



[1] Anthony, S. D. (2016, February 29). “What do you really mean by Business Transformation”. Harvard Business Review. https:// hbr.org/2016/02/what-do-you-really-mean-by-business-transformation

[2] Diamandis, P. (2017, June 19). “Exponential Roadmap”. HuffPost News. https://.www.huffpost.com/entry/exponentialroadmaps_b_59481f16e4b0961faacbe5c3

[3] Ramirez, V.B. (2016, November 22). “The 6 Ds of Tech Disruption: A Guide to the Digital Economy.”. Singularity Education Group. https://singularityhub.com/2016/11/22/the-6-ds-of-tech-disruption-aguide-to-the-digital-economy/

[4] Aghina, W. et al. (2018, January 22). “The Five Trademarks of Agile Organizations.”. McKinsey & Company. https://www.mckinsey.com/business-functions/organization/our-insights/the-fivetrademarks-of-agile-organizations

[5] Syrett, M. and M. Devine. (2012). Managing Uncertainty Strategies for Surviving and Thriving in Turbulent Times. (6th ed.). Wiley.

[6] EYQ. (2016). “The upside of disruption Megatrends shaping 2016 and beyond.”. EYGM Limited.https://www.ey.com/Publication/vwLUAssets/EY-the-upside-of-disruption/$FILE/EY-theupside-ofdisruption.pdf

[7] Samkoset, W. (2016, November 22). “Get to know Disruptive Technologies.”. Krungthepthurakij. https://www.bangkokbiznews.com/blog/detail/639505

[8] De Meyer, A.C.L. Loch C.H. and Pich, M.T. (2002). “Managing project uncertainty: From variation to chaos.”. MIT Sloan Management Review. 43(2). 60-67.

[9] Courtney, H. Kirkland, J. and Viguerie, P. (1997). “Strategy Under Uncertainty”. Harvard BusinessReview. https://hbr.org/1997/11/strategy-under-uncertainty

[10] Economist Intelligence Unit. (2009). “Organisational Agility.”. The Economist. https://www.emc.com/collateral/leadership/organisational-agility-230309.pdf

[11] Woolf, A. and Tabernor, J. (2018, August 14). “Enterprise agility in financial services.” and “Exponential Roadmaps.”. Accenture. https://www.accenture.com/us-en/insights/financial-services/enterprise-agility

[12] Press, J. & Goh, T. (2018). “Leadership, disrupted: How to Prepare Yourself to Lead in a Disruptive World.” Center for Creative Leadership. https://www.ccl.org/wp-content/uploads/2018/01/Leadership-Disrupted-White-Paper.pdf

[13] ธิดารัตน์ อริยะประเสริฐ, สุภัททา ปิณฑะแพทย์, และธีรวุฒิ บุณยโสภณ. (2561). การพัฒนารูปแบบการจัดการองค์กรสาหรับธุรกิจอุตสาหกรรมไทยในยุคเศรษฐกิจพลิกผัน. วารสารวิชาการพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 30(2), 314-323

[14] อานวย อภิชัยนันท์. (2559). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นาตามการเปลี่ยนแปลงของโลกธุรกิจเพื่อการเติบโตอย่างยั่งยืนในองค์กรวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs). [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.

Full Text: PDF

DOI: 10.14416/j.bid.2021.02.001

Refbacks

  • There are currently no refbacks.